ภูเขาเซียนถล่มพัง วิหารร้างผุพัง เทพเถื่อนแทะกินไขกระดูกมนุษย์
แต่โชคชะตากลับมอบ “พรสวรรค์พิสดาร” ให้ จี้เชวี่ย
ความเข้าใจที่เก็บสะสมได้ราวกับเงินตรา!
สะสมมากเท่าไร สิ่งที่เข้าใจก็ยิ่งอัศจรรย์เหนือสรรพสิ่ง
เบื้องหน้ามี พระโพธิสัตว์โครงกระดูก ที่พร่ำภาวนาพร้อมดอกบัวกลืนกินโลก
เบื้องหลังมี เถระเฒ่า ที่หลอมใจและปรุงโอสถ
แต่แท้จริงแล้ว สิ่งที่น่าสะพรึงที่สุด ไม่ใช่ปีศาจ ไม่ใช่เทพ…
หากคือหัวใจมนุษย์ที่มืดดำ!